جذب سیانید با استفاده از زایدات گندم از محلول های آبی

سیانور معمولاً به عنوان یک آلاینده محیط زیست در فاضلاب صنایع مختلف از جمله شستشو، فراوری و آبکاری فلزات، تولید طلا و نقره، عکاسی و تولید آفت کش وجود دارد. میزان مصرف سالانه نمک های ساده سیانور در صنایع در حدود 2 تا 3 میلیون تن است. تاکنون فرایند های زیادی برای حذف سیانور از فاضلاب های صنعتی به کار گرفته شده است. در بین این روش ها، روش جذب سطحی یکی از روش های پرکاربرد برای کاهش سمیت و حذف سیانور از پساب صنایع مختلف می باشد. با توجه به زیست تجزیه پذیری، ارزانی و فراوانی مواد زاید کشاورزی، بررسی توانایی این مواد در حذف آلاینده های مختلف از آب و فاضلاب امروزه مورد توجه قرار گرفته اند. در این مطالعه، جذب سیانور با استفاده از سبوس گندم اصلاح شده با نیترات نقره مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر عوامل مختلف بر جذب، از جمله غلظت اولیه (در محدوده 50 تا 150 میلی گرم بر لیتر)، دز جاذب (در محدوده 2/1 تا 4/2 گرم بر لیتر)، زمان اختلاط (در محدوده 2 تا 270 دقیقه)، سرعت اختلاط (در محدوده 120 تا 200 دور بر دقیقه) و اندازه ذرات جاذب (در محدوده کمتر از 150 تا 600 میکروگرم) مطالعه شد. بر اساس نتایج به دست آمده شرایط بهینه برای جذب سیانور توسط جاذب مورد نظر، برای غلظت های 50 و 80 میلی گرم بر لیتر، زمان تماس 270دقیقه و برای غلظت های 120 و 150 میلی گرم بر لیتر، 120 دقیقه، سرعت اختلاط 160 دور بر دقیقه و اندازه ذرات کوچکتر از 150 میکرومتر می باشد و کارایی حذف سیانور برای این جاذب بیش از 99% به دست آمد. ایزوترم جذب با مدل بت تطابق داشته و حداکثر ظرفیت جذب سیانور توسط جاذب در شرایط بهینه تعیین شده در آزمایشگاه 37/52 میلی گرم سیانور بر گرم جاذب برآورد شد. با توجه به نتایج به دست آمده از آنالیز واریانس، تمام عوامل مورد مطالعه در کارایی حذف سیانور معنادار هستند. به عنوان نتیجه کلی تحقیق، می توان چنین اظهار داشت که سبوس گندم اصلاح شده با نیترات نقره مورد استفاده در این تحقیق قادر به حذف سیانور از محیط های آبی می باشد و می تواند به عنوان گزینه ای کارآمد و به صرفه، به جای جاذب های متداول مثل کربن فعال، در تصفیه ی فاضلاب های آلوده به سیانور مورد استفاده قرار گیرد.